|
Alweer bijna een half jaar geleden heb ik mijn laatste bericht op deze site
achter gelaten. Ik stond aan de vooravond van mijn zomervakantie, en zou gaan
fietsen in de Pyreneeën. Dat is allemaal gebeurd, allemaal leuk en sportief en
vooral ook veel genoten. Weer thuis, was er weer het werk en verliep alles
feitelijk gladjes, maar de inspiratie om wat te schrijven was er niet. Terwijl
er genoeg in Nederland aan de hand was, een nieuw kabinet dat veel stof deed
opwaaien en de ene hype na de andere. Tenslotte, een witte maand december met
ouderwets veel sneeuw maar jammer genoeg geen ijspret in onze regio. Iedereen
zal wel naar hartenlust zijn plaatjes hebben gemaakt om daar volgend jaar weer
kerstkaarten van te kunnen maken.
Natuurlijk zijn er ontwikkelingen gaande waar ik me nog zorgen om kan maken en
ergernissen zijn er ook altijd wel genoeg maar niet om u daar nu regelmatig mee
lastig te vallen. Mijn werk heeft het laatste half jaar ook veel beslag op me
gelegd. Ik zie veel mensen met stressproblematiek en aan spanning gerelateerde
lichamelijke klachten. Op mijn behandeltafel kom ik de verharding van de
samenleving tegen. De hectiek en de druk van het werk, emotionele verwarring en
een gevoel van zinloosheid van het bestaan.
We hebben het zo goed, we hebben te eten, wat 2/3 van de wereld niet kan zeggen,
we hebben een dak boven ons hoofd en volgens de peilingen zijn de Nederlanders
nog steeds een tevreden volkje. Het zijn roerige tijden en veel van wat ooit
vast en bestendig was dat kan nu alle kanten op vallen. Het geld, de economie,
het milieu. Is er nog een wereld voor ons nageslacht?
Toen ik vroeger in de slootkant naar kikkervisjes zat te zoeken of met een
plankje een oceaanstomer zat na te doen, lieveheersbeestjes of kikkers aan het
vangen was, toen hoorde je een auto op honderd meter afstand aankomen. Er was de
kerk, de school en het gezag en zo hoorde het. Alles wat vroeger gezag diende
uit te stralen is nu door het ijs gezakt, de kerk, financiële adviseurs,
bankiers, politici, we geloven ze niet meer en we zijn achterdochtig geworden.
Wie moeten we nog geloven?
Ja, dat zijn vragen die ons erg op onszelf terugwerpen. Waar doen we goed aan?
Wat is nou handig, wat is slim? We zijn in de wereld van de gebakken lucht
terecht gekomen en het is zoeken naar de waarachtigheden. Wat heeft nog echt
waarde, wat is de essentie van je bestaan? Het komt allemaal dagelijks langs.
Onlangs las ik een mooi gedicht dat me raakte omdat het zo mooi beschreef wat ik
zo vaak tegenkom en beluister bij de mensen. Toen ik weer eens zat te bedenken
wat voor onderwerp ik in deze column wilde behandelen kwam dit gedicht direct
bij me op.
We hebben allemaal de antwoorden op onze vragen al bij ons. We moeten er alleen
nog toegang tot zien te krijgen en dat kan in een goed gesprek waarin er iemand
alleen maar naar je luistert en je vragen stelt en verder niets. Vandaar het
onderstaand gedicht
Luister - door: Leo Buscaglia
Als ik je vraag naar me te luisteren
En je geeft me goede raad
Doe je niet wat ik je vraag
Als ik je vraag naar me te luisteren
En je zegt dat ik me niet moet voelen zoals ik me voel
Neem je mijn gevoelens niet serieus
Als ik je vraag naar me te luisteren
En je denkt van alles te moeten doen om mijn probleem op te lossen
Help je me niet
Hoe vreemd dat ook lijkt
Luister
Alles wat ik wil is dat je naar me luistert
Niets zeggen, niets doen, alleen luisteren
Goede raad is niet duur
En ik kan zelf handelen
Ik ben niet zonder bron
Soms moedeloos en in de war
Maar niet zonder bron
Als jij iets voor me doet
Wat ik zelf zou hebben kunnen of moeten doen
Draag je bij aan mijn angst en mijn zwakte
Wanneer je accepteert dat ik me voel zoals ik me voel
Hoe vreemd die gevoelens ook lijken
Kan ik ophouden met mijn pogingen je te overtuigen
En kan ik eindelijk proberen te begrijpen
Wat de achtergrond van mijn gevoelens is
En als dat duidelijk is
Komen ook de antwoorden
En heb ik geen raad nodig
Zelfs vreemde gevoelens hebben zin
Als je begrijpt wat erachter zit
Misschien helpt bidden daarom
Omdat God niet praat
Geen goede raad geeft
En niet probeert de dingen voor je te regelen
Hij luistert
En laat je zelf je problemen oplossen
Daarom vraag ik je
Luister naar me
En als je wilt praten
Wacht dan even op je beurt
Dan zal ik naar jou luisteren
Ik wens iedereen het allerbeste voor 2011
|
